national parks enzo

Na de kangeroes bij potato point zijn we verder gereden naar Eden. Daar hebben we op aanraden van wat locals het walvismuseum bezocht. Informatief en verrassend voor jong en oud.
In het Boyd national park een korte wandeling gemaakt. Ben Boyd was een (uiteindelijk) niet zo'n succesvolle zakenman die op deze plek een nieuw Sydney wilde laten verrijzen. Niet gelukt, maar genoeg om een park naar je te laten vernoemen.
De nacht op een vrije plek doorgebracht en tot grote vreugde van Max een fikkie gestookt. Tosti's en gepofte aardappel van het houtvuur.
Na een strand- en rotswandeling bij Cape Conran de volgende nacht doorgebracht op een camping bij Lake Tyers. 's ochtend speciaal voor ons het zwembad geopend en heerlijk in het zonnetje gespetterd. Deze dag ook pelikanen gezien.
Speciaal voor opa en oma Meloni hebben we enkele bowlsballen 'geleend' en de kinderen laten poseren op de lokale bowlsvelden van Port Welshpool.
We hadden besloten om toch naar het Wilsons Promontory national park te gaan. Dat was meer dan de moeite waard. De toegangsweg was spectaculair. Rotskust en azuurblauwe zee. Het weer was wat somber later op de dag. Kleine wandeling gemaakt. De volgende dag in het park een mooie wandeling door bos en regenwoud (lilly pilly gully) op zoek naar beesten, maar verder dan een wallaby en vogels kwamen we niet. Na de lunch klaarde het op en bij een tweede wandeling verschenen grote kangeroes en emu's. Max lijkt al kangaroe-moe te worden.
Nu zijn we op Philips eiland, waar we morgen verdere avonturen hopen te beleven.